Poeh
Zal ik het uitleggen, of je gewoon laten lezen? Je loopt op een zekere dag ergens tegenaan, of iemand zegt tegen je: "Leuk boekje, joh..."... Eén van de voordelen van leven in de westerse wereld is dat je dan gewoon naar een zekere Boekwinkel loopt en aan Annemarie vraagt: "Heb je dat boek voor mij?", en dat zij dan de winkel in loopt en terug komt met Dat Boek... Da's wel aardig toch? Zo kwam ik eraan. Dank aan Peter voor de "Tao van Pooh".
Winnie heeft iets over zich, een manier van doen die hem de meest geliefde beer van de wereld maakt. En Pooh's Weg, zoals Benjamin Hoff briljant demonstreert, ligt merkwaardig dicht bij de oude Chinese principes van Taoïsme. De 'Tao van Poeh' laat Winnie the Pooh het Taoïsme uitleggen. Het maakt duidelijk wat A.A. Milne waarschijnlijk bedoelde toen hij zei dat hij de Pooh-boeken niet in de eerste plaats voor kinderen schreef.
Gedurende eeuwen werd de klassieke Taoïstische leer ontwikkeld en verdeeld in filosofische , kloosterlijke en volks-religie vormen. Al deze vormen kunnen samengevat worden onder de kop Taoïsme. Maar de basis van Taoïsme is eenvoudigweg het waarderen, leren van en werken met alles wat zich voordoet in het alledaagse leven. Uit het Taoïstische standpunt is Geluk van nature het resultaat van deze harmonieuze manier van leven.
Een van de basis principes van het Taoïsme is het Ongekerfde Blok. De essentie van het Ongekerfde Blok is dat dingen in hun originele eenvoud hun eigen natuurlijke kracht hebben, kracht die verspild kan worden als de eenvoud wordt veranderd. Dit principe slaat niet alleen op Dingen, maar ook op Mensen. Of Beren. En dat brengt ons bij Pooh [of Poeh?], het klassieke voorbeeld van het Ongekerfde Blok. Als je arrogantie, complexiteit en nog wat dingen die in de Weg zitten, laat varen, ontdek je vroeger of later dat eenvoudige, kinderlijke en mysterieuze geheim alleen bekend aan hen van het Ongekerfde Blok: Leven Is Leuk. Daarbij komt het vermogen om dingen spontaan te doen en het nog te laten werken ook, hoe gek anderen dat ook mogen vinden. Zoals Knorretje zegt in 'Winnie-the-Pooh', "Pooh heeft niet veel Brein, maar hem overkomt nooit iets. Hij doet domme dingen en alles komt altijd op zijn pootjes terecht."
Uil daarentegen, is het tegenovergestelde van Pooh. De Kennis in het kader van Wijs Overkomen, hij die Kennis leert vanwege de Kennis en wat hij leert voor zichzelf houdt of zijn kleine groepje, in plaats van te delen met anderen. Op die manier lijken Geleerden superieur en zullen er niet snel van verdacht worden Iets Niet te Weten. Want, uit een Geleerd standpunt bezien is het haast een schande niet alles te weten. Want soms is de kennis van de geleerde moeilijk te begrijpen omdat deze niet overeen komt met onze ervaring van dingen. Is kennis die voortkomt uit ervaring niet wardevoller dan kennis die dat niet doet?
Terwijl Uil's werkwijze is die van Kennis om het geleerd overkomen, is die van Iejoor van kennis om het Klagen over Iets en Konijn van Kennis om het Slim zijn. Zoals iedereen die het niet heeft kan zien, staat Iejoor's instelling in de weg van dingen als wijsheid en geluk, en zorgt er zo'n beetje voor dat hij niets bereikt in het leven. Slimheid heeft namelijk zijn beperkingen. Mechanische beslissingen en slimme opmerkingen blijken door de tijd onjuist, omdat ze niet echt diep op de dingen ingaan. Datgene wat iemand waarlijk anders - uniek - maakt, is iets wat Slimheid niet echt kan begrijpen.
Een vis kan niet fluiten en ik ook niet. Er is niet mis met niet kunnen fluiten, vooral als je een vis bent. Maar er kan van alles mis zijn met blind proberen iets te zijn waar je niet voor gemaakt bent. Helaas zijn sommige mensen niet zo wijs, en veroorzaken grote problemen voor zichzelf en anderen. De Wijzen kennen hun grenzen; de dommen niet. Om aan te tonen wat wij bedoelen, denken we meteen aan Teigetje, die zijn grenzen niet kent ['Teigetjes kunnen alles'], waardoor hij vaak in de problemen komt. Knorretje daarentegen kent zijn grenzen en dat maakt hem op de een of andere manier moediger dan je zou verwachten van zo'n klein diertje. Dus het eerste wat wij moeten doen is ons Binnen Bewustzijn herkennen, erop vertrouwen en en het niet uit het oog verliezen. Binnen in de Springende Teigetje zit een Redder die de Weg weet, en in ieder van ons zit iets Speciaals dat we moeten bewaren:
"Teigetje is best wel aardig," zei Knorretje lui.
"Natuurlijk is hij dat," zei Janneman Robinson.
"Iedereen is best wel aardig," zei Pooh. "Dat is wat ik denk," zei Pooh.
"Maar ik zal wel geen gelijk hebben," zei hij.
"Natuurlijk heb je gelijk," zei Janneman Robinson.
De tekst komt uit "De Tao van Poeh" van Benjamin Hoff, gepubliceerd door Mandarin paperbacks en min of meer door mij zo wat vertaald.
Zal ik het uitleggen, of je gewoon laten lezen? Je loopt op een zekere dag ergens tegenaan, of iemand zegt tegen je: "Leuk boekje, joh..."... Eén van de voordelen van leven in de westerse wereld is dat je dan gewoon naar een zekere Boekwinkel loopt en aan Annemarie vraagt: "Heb je dat boek voor mij?", en dat zij dan de winkel in loopt en terug komt met Dat Boek... Da's wel aardig toch? Zo kwam ik eraan. Dank aan Peter voor de "Tao van Pooh".
Winnie heeft iets over zich, een manier van doen die hem de meest geliefde beer van de wereld maakt. En Pooh's Weg, zoals Benjamin Hoff briljant demonstreert, ligt merkwaardig dicht bij de oude Chinese principes van Taoïsme. De 'Tao van Poeh' laat Winnie the Pooh het Taoïsme uitleggen. Het maakt duidelijk wat A.A. Milne waarschijnlijk bedoelde toen hij zei dat hij de Pooh-boeken niet in de eerste plaats voor kinderen schreef.
Gedurende eeuwen werd de klassieke Taoïstische leer ontwikkeld en verdeeld in filosofische , kloosterlijke en volks-religie vormen. Al deze vormen kunnen samengevat worden onder de kop Taoïsme. Maar de basis van Taoïsme is eenvoudigweg het waarderen, leren van en werken met alles wat zich voordoet in het alledaagse leven. Uit het Taoïstische standpunt is Geluk van nature het resultaat van deze harmonieuze manier van leven.
Een van de basis principes van het Taoïsme is het Ongekerfde Blok. De essentie van het Ongekerfde Blok is dat dingen in hun originele eenvoud hun eigen natuurlijke kracht hebben, kracht die verspild kan worden als de eenvoud wordt veranderd. Dit principe slaat niet alleen op Dingen, maar ook op Mensen. Of Beren. En dat brengt ons bij Pooh [of Poeh?], het klassieke voorbeeld van het Ongekerfde Blok. Als je arrogantie, complexiteit en nog wat dingen die in de Weg zitten, laat varen, ontdek je vroeger of later dat eenvoudige, kinderlijke en mysterieuze geheim alleen bekend aan hen van het Ongekerfde Blok: Leven Is Leuk. Daarbij komt het vermogen om dingen spontaan te doen en het nog te laten werken ook, hoe gek anderen dat ook mogen vinden. Zoals Knorretje zegt in 'Winnie-the-Pooh', "Pooh heeft niet veel Brein, maar hem overkomt nooit iets. Hij doet domme dingen en alles komt altijd op zijn pootjes terecht."
Uil daarentegen, is het tegenovergestelde van Pooh. De Kennis in het kader van Wijs Overkomen, hij die Kennis leert vanwege de Kennis en wat hij leert voor zichzelf houdt of zijn kleine groepje, in plaats van te delen met anderen. Op die manier lijken Geleerden superieur en zullen er niet snel van verdacht worden Iets Niet te Weten. Want, uit een Geleerd standpunt bezien is het haast een schande niet alles te weten. Want soms is de kennis van de geleerde moeilijk te begrijpen omdat deze niet overeen komt met onze ervaring van dingen. Is kennis die voortkomt uit ervaring niet wardevoller dan kennis die dat niet doet?
Terwijl Uil's werkwijze is die van Kennis om het geleerd overkomen, is die van Iejoor van kennis om het Klagen over Iets en Konijn van Kennis om het Slim zijn. Zoals iedereen die het niet heeft kan zien, staat Iejoor's instelling in de weg van dingen als wijsheid en geluk, en zorgt er zo'n beetje voor dat hij niets bereikt in het leven. Slimheid heeft namelijk zijn beperkingen. Mechanische beslissingen en slimme opmerkingen blijken door de tijd onjuist, omdat ze niet echt diep op de dingen ingaan. Datgene wat iemand waarlijk anders - uniek - maakt, is iets wat Slimheid niet echt kan begrijpen.
Een vis kan niet fluiten en ik ook niet. Er is niet mis met niet kunnen fluiten, vooral als je een vis bent. Maar er kan van alles mis zijn met blind proberen iets te zijn waar je niet voor gemaakt bent. Helaas zijn sommige mensen niet zo wijs, en veroorzaken grote problemen voor zichzelf en anderen. De Wijzen kennen hun grenzen; de dommen niet. Om aan te tonen wat wij bedoelen, denken we meteen aan Teigetje, die zijn grenzen niet kent ['Teigetjes kunnen alles'], waardoor hij vaak in de problemen komt. Knorretje daarentegen kent zijn grenzen en dat maakt hem op de een of andere manier moediger dan je zou verwachten van zo'n klein diertje. Dus het eerste wat wij moeten doen is ons Binnen Bewustzijn herkennen, erop vertrouwen en en het niet uit het oog verliezen. Binnen in de Springende Teigetje zit een Redder die de Weg weet, en in ieder van ons zit iets Speciaals dat we moeten bewaren:
"Teigetje is best wel aardig," zei Knorretje lui.
"Natuurlijk is hij dat," zei Janneman Robinson.
"Iedereen is best wel aardig," zei Pooh. "Dat is wat ik denk," zei Pooh.
"Maar ik zal wel geen gelijk hebben," zei hij.
"Natuurlijk heb je gelijk," zei Janneman Robinson.
De tekst komt uit "De Tao van Poeh" van Benjamin Hoff, gepubliceerd door Mandarin paperbacks en min of meer door mij zo wat vertaald.